Attitude

Maar omdat deze technieken zich snel ontwikkelen is op de hoogte blijven van de nieuwste ICT een lastige opgave. Gelukkig heeft de instantie Kennisnet een mooi platform opgezet waarop informatie over ICT in het onderwijs kan worden gedeeld. Dit platform bestaande uit een site, social media accounts en evenementen is een makkelijke bron voor professionals in het onderwijs om op de hoogte te blijven van de ontwikkelingen in ICT. Door mijn interesse in ICT heb ik mij naast het volgen van dit kanaal ook aangemeld voor de groep waarin professionals vraagstukken en ervaringen kunnen delen en bespreken. Dit geeft veel inzicht in de worstelingen die scholen tegenkomen op het gebied van ICT. Ook geven  de reacties van overige groepsgenoten vaak goed weer hoe deze worstelingen zijn overwonnen op andere scholen. Vaak zijn de gedeelde ontwikkelingen gericht op onderwijs school breed en niet vakspecifiek. 

Bij natuurkunde worden vaak de practica als het leukste ervaren. Dit omdat leerlingen dan iets zien gebeuren en geen theorie hoeven aan te horen. Ook filmpjes van experimenten worden zeer gewaardeerd. Het nadeel van filmpjes of practica is dat er weinig mogelijkheid is de situatie te veranderen. Bij practica kan bijvoorbeeld een groter of kleiner lampje worden genomen maar een groter voltage dan 230V nemen is lastig en vereist veel voorbereiding. Laat staan de lading van een deeltje aanpassen! Hiervoor zijn applets heel handig. Hierin wordt een situatie gesimuleerd en kan tijdens een discussie in de klas de situatie worden aangepast. De universiteit van Colorado heeft veel natuurkunde applets ontwikkeld en die beschikbaar gesteld. Van simpele applets over evenwicht tot gecompliceerde concepten zoals vloeistofdruk. (https://phet.colorado.edu/nl/simulations). Om de inzetbaarheid van applets in een natuurkunde les te evalueren heb ik een evaluatie uitgewerkt die hiernaast te downloaden is.

Als toekomstig docent experimenteer ik al veel met ICT. In WPL-3 heb ik een cursus Arduino gegeven en de basisprincipes hiervan geleerd. Ook het toepassen van een Kahoot! heb ik meerdere keren gedaan. Socrative heb ik toegepast tijdens een onderzoek voor Vakdidactiek 3. De Kahoot! zal hierna naar worden verwezen. 

In mijn tweede jaars stage liep ik er tegenaan dat de les waarin het hoofdstuk werd herhaald ik meestal met een saaie les aankwam. Hierin werden alle paragrafen kort besproken en de uitleg snel herhaald. Om dit probleem op te lossen probeerde ik een Kahoot! in te zetten. Hierbij had ik vragen gemaakt over het hoofdstuk warmte. In totaal waren er 25 vragen. Het resultaat was dat de Kahoot! een les van 50 minuten kon vullen. Maar de motivatie nam steeds meer af naarmate de Kahoot! vorderde. Het werd steeds duidelijker wie goed in de stof zat en wie niet. De zwakkere leerlingen gaven op rond de 15^e vraag en begonnen ongewenst gedrag te vertonen of gingen een spelletje spelen op de telefoon.

Maar om Kahoot! volledig links te laten liggen was zeker niet mijn plan! Tijdens de evaluatie was meteen duidelijk dat Kahoot! te weinig kansen geeft aan zwakke leerlingen en we “PowerUps” nodig hadden zoals in games veel voorkomen. Deze geven zwakkere spelers de kans terug te slaan en nog in de race om de eerste plaats te komen. In de herhalingsles van hoofdstuk 6 heb ik weer een Kahoot! gebruikt maar hierbij de aanpak veranderd. De les ervoor was er een korte uitleg en waren er weinig sommen om te maken, hierdoor was er een half uur tijd over. In dit half uur hebben leerlingen zelf vragen bedacht uit het hoofdstuk. De onderliggende gedachte was dat hoe moeilijker hun vraag was hoe groter hun voordeel tijdens de Kahoot! zou zijn. Zij zouden hun vraag meteen herkennen en het goede antwoord snel kunnen geven. Dit resulteerde in meer punten. De leerlingen mochten in groepjes of zelfstandig vragen bedenken. Het resultaat was fantastisch. De Kahoot! bevatte 34 vragen! Veel meer dan de 25 van de vorige keer. Toch waren de leerlingen tot aan het einde toe geboeid en ontstond er vaak wat positief rumoer in de klas over wie de lastige vragen had bedacht. Ook was de inhoudelijke kwaliteit van de vragen veel hoger.

Waarom moeilijk doen als het samen kan? Een boodschap met grote wijsheid t.o.v. het gebruik van ICT in het onderwijs. Wanneer iedereen het wiel zelf wil uitvinden blijft het een houten wiel. Door samenwerking kan sneller worden vastgesteld wat werkt en komen valkuilen eerder aan het licht. Hierdoor kan van tevoren een probleem worden voorkomen. In gesprekken met docenten uit andere richtingen heb ik ICT-bronnen gekregen die ik kan toepassen in mijn natuurkunde onderwijs. Van een docent techniek op een VMBO-praktijk school heb ik de tip gekregen mij te verdiepen in Crocodile Clips. In dit programma kunnen elektrische schakelingen worden gesimuleerd. Dit zorgt voor veel begrip bij leerlingen zonder dat een grote hoeveelheid practicum materialen aanwezig hoeven te zijn. Ook kunnen de leerlingen door eerst virtueel te oefenen makkelijker beginnen met practica omdat zij meer voorkennis hebben. De stap van theorie naar praktijk wordt aanzienlijk verkleint door begeleide inoefening in een virtuele situatie. Het programma crocodile clips is opgegaan in het overkoepelde platform Yenka. Hieraan zit wel een prijskaartje. Wel is het mogelijk om als docent de vele voorbeeld bestanden te gebruiken en hier handleidingen bij te ontwikkelen. Deze zouden dan in het curriculum kunnen worden ingebouwd bij het hoofdstuk elektriciteit in de vorm van een project/praktijk lessen op alle onderwijsniveaus. (http://www.yenka.com/science/)

ICT dat werkt als ondersteuning is iets waar ik veel plezier uit haal. Zelf ben ik fanatiek iPhone gebruiker. De iPhone is naar mijn mening (Mijn mening!) softwarematig zeer overzichtelijk en intuïtief. Mocht hij kapotgaan dan is hij binnen 24 uur vervangen. Een symbiose zoals ik met mijn iPhone heb is voor mij in het onderwijs de presenter. Een Logitech R400 overgevlogen vanuit de zakenwereld is in het onderwijs zeer toepasbaar! Tijdens presentaties is er altijd een vervelend moment wanneer de docent terug moet lopen naar de computer of het bord om naar de volgende dia te klikken. Vaak resulteert dit in een docent die dicht bij de computer blijft staan. De presentatorrol blijft hierdoor vaak erg zwak. Door de presenter heeft de docent alle vrijheid. Vanuit achter in de klas kunnen dia’s worden doorgeklikt. In WPL-2 heb ik de presenter aangeschaft. Na gesprekken met mijn coach in WPL-3 heeft mijn WPL-3 coach voor een groot gedeelte van de medewerkers een presenter aangeschaft. Ook waren op het MBO veel docenten sceptisch over het gebruik van PowerPoint. Het zou afleiden van het verhaal en zonder beamer beter overkomen. In mijn Powerpoint presentaties gebruik ik vooral plaatjes en animaties en zo weinig mogelijk tekst. Dit om het verhaal te ondersteunen en niet het verhaal te vervangen. Hierin heb ik docenten gestimuleerd tekst te vervangen door plaatjes.

In studiejaar 2016-2017 heb ik mijn lio-stage gelopen op het Friesland College. Bij de opleiding waar ik les gaf is dat jaar voor het eerst een laptop op de boekenlijst gezet. Hierdoor moesten alle docenten omschakelen en leren omgaan met de laptop. Op een teamdag heb ik toen gesproken over hoe de laptop effectief kan worden ingezet doormiddel van constructivistische opdrachten met connectivistische insteek. Dit betekend dat de student zelf de kennis moet opbouwen en hiervoor moet netwerken. Dit netwerk kan bestaan uit andere personen maar ook uit informatie op internet. De laptop is dan een middel en geen doel. Dit motiveert mij erg zoals hiernaast is te zien.

Bij lesgeven met de laptop hoorde ook digitaal beoordelen. Het bestaande platform werkte erg lastig en ongebruiksvriendelijk. Hierin heb ik met een collega een verbeterslag gemaakt door een ander platform in te richten zodat beoordelen gemakkelijk werd. Om het team hierbij te ondersteunen heb ik hier een handleiding van gemaakt die ze kunnen volgen om zelfstandig te kunnen beoordelen.